بندر چابهار، شهری کوچک است، اما شهرستانهای پیرامون و جاذبههای گردشگری طبیعی آن، متنوع و البته گاهی با فاصله زیاد از مرکز چابهار هستند. ما در پستهای قبلی مجله زیگوکمپ، تلاش کردیم جاذبههای گردشگری مشهوری که گردشگران در سفر به چابهار، مایل به بازدید از آنها هستند را به شما معرفی کنیم. در قسمت سوم نیز بخشی از زیباییهای چابهار را به شما معرفی خواهیم کرد.
منطقه حفاظتشده گاندو(باهوکلات)
منطقه حفاظت شده باهوکلات (گاندو) یکی از زیستگاه های مهم در چابهار است. رودخانهی باهوکلات یکی از پرآبترین رودخانههای استان سیستان و بلوچستان و عامل اصلی حیات و زندگی در جنوب استان است. این رودخانه به ویژه به دلیل زیستگاه تمساح ایرانی اهمیت توریستی فراوان دارد.
گاندو اسمی محلی برای تمساح مردابی یا تمساح پوزه کوتاه ایرانی بوده و وجه تسمیه منطقه حفاظت شده گاندو نیز حضور این گونه کم نظیر و با ارزش در این منطقه است. باهوکلات مأمن تمساح تالابی و منحصر به فرد ایرانی است که در آبگیرهای کم عمق مسیر رودخانه زندگی میکنند.
این حیوان در مواقع خشکی تا چند متر در زیر آبگیرها نقب زده و داخل آنها زندگی میکند. اگر اقدامات به موقع حفاظتی سازمان محیط زیست و نظارت بر صید نبود؛ نسل این تمساح ها تاکنون از بین رفته بود.
بر اساس یک باور قدیمی در بومیان منطقه، وجود تمساح در برکهها باعث برکت و وسعت روزی مردم منطقه میشود و به همین دلیل بومیان به هیچ وجه اقدام به شکار تمساح نمیکنند.
طی آخرین سرشماری تعداد شمارش شده این گونه بر اساس مشاهده مستقیم توسط اکیپهای سرشماری ۲۰۱ تمساح اعلام شده است.
هرچند تمساح پوزه کوتاه، گونهای بسیار باهوش و خجالتی است و به همین دلیل مشاهده مستقیم آن کاری دشواری است. بنابراین با توجه به احتمال زیاد عدم مشاهده تعداد زیادی تمساح توسط اکیپهای سرشماری، تعداد تخمینی حضور این گونه در منطقه دو برابر تعداد مشاهده شده یعنی حدود ۴۰۰ تمساح تخمین زده میشود.
بندر گواتر سیستان و بلوچستان
خلیج گواتر در سمت جنوب شرقی ایران و در مرز پاکستان، بین دریای عمان و ساحل مکران قرار گرفته است. این بندر در جوار جنگل حرا قرار دارد که همین موضوع سبب افزایش جذابیت آن شده است.
تجارت در گواتر پیشینهای طولانی داشته و تاجران بلوچ از آبهای این خلیج، از هند به سمت آفریقا را زیر پا میگذاشتهاند. گواتر از مراکز اصلی پرورش و صادرات میگو بوده است که در این سالها کمی از رونق افتاده اما همچنان پابرجاست.
از دیگر نکات جالب درباره بندر گواتر موضوع مالکیت آن است به این معنا که تمامیمالکیت این بندر به خلیج گواتر هر ساله در اوایل پاییز پذیرای تعداد بیشماری از پرندگان مهاجر است. حدود ۴۰ نوع از گونههای مختلف پرندهها در قالب دستههای ۱۰۰ تایی وارد این منطقه میشوند.
جدای از حیاتوحش دوستداشتنی گواتر، مهمترین بخش بازدید از این منطقه زیباییهای خلیج گواتر، جنگلهای حرا و مهمتر از همه مردم خونگرم این منطقه است. مردمی که علیرغم زندگی در مناطق محروم، دلی بزرگ و قلبی مهربان دارند.
موزه محلی چابهار
موزه ی محلی چابهار همان ساختمان قدیمی فرمانداری چابهار است که از دوران قاجار تا به حال در این شهر بندری باقی مانده است. این بنا بر روی سکویی به ارتفاع یک و نیم متر و به وسعت حدود ششصد و پنجاه متر مربع بنا شده و دارای سه درب ورودی، مجموعه اتاقها، راهرو و… است. این ساختمان قدیمی در دو طبقه ساخته شده و قسمتهایی از آن به وسیله سکو با سقف چوبی و ستون آهنی احاطه شده است.
مسجد جامع دزک
زمان ساخت این مسجد مشخص نیست. احتمال داده می شود که این مسجد به زمان دوران صفویه تعلق داشته باشد. مصالح به کار رفته در دیوار ها و ستون ها از خشت وچینه. و پوشش سقف از فرآورده های نخل و خرما و گز و کنار است. این مسجد شامل دو شبستان تابستانی و زمستانی، دو چلهخانه، هجره و کتابخانه میباشد.
در این مسجد پس از سال ها همچنان نماز جماعت برگزار می شود.
درخت مکرزن
درخت مکرزن که به انجیر معابد، لور و انجیر هندی نیز معروف است، نام درختی معروف در چابهار است. در واقع این گیاه نوعی گیاه هندی است است که دارای برگ های پهن است و شاخههای آن به پایین سرازیر میشود و در لای شنها ریشه می گستراند.
از ساقه های هوایی آن ریشه های هوایی بی شماری ظاهر می شوند به طوری که به زمین می رسند و در اطراف درختان بزرگ صد ها متر مربع زمین را اشغال می کنند
محلیها درباره این درخوت میگویند درختى است كه هر شاخه اش خم مى شود و چون به زمین مىرسد ریشه دیگرى مىگذارد و مستقل مىشود و آنقدر رشد مىكند كه معبد را مىخورد و داراى عمر جاویدان است.
راستی سعدی درباره این درخت یک بیت شعر سروده است:
درخت مكر زن صد ریشه دارد
فلك از مكر زن اندیشه دارد
مسجد جامع تیس
از دیدنیترین جاذبههای گردشگری چابهار میتوان به مسجد جامع تیس اشاره کرد که از لحاظ معماری، این مسجد مشابه مساجد کشورهای پاکستان و هندوستان است. برای ساخت این مسجد از رنگهای زیادی استفاده شده است. مناره و گنبدهایی که با رنگ های سبز و قرمز زیباتر شدهاند و دربهایی که با شیشه کاریهای منظم و نامنظم رنگارنگ، جلوهایی چشم نواز به مسجد دادهاند.
قلعه پیروز گت
در ۵ کیلومتری شمال غربی چابهار در روستای تیس قلعه ای به نام پیروز گت وجود دارد که از دوران اشکانیان و ساسانیان در این روستا باقی مانده است. این دژ بر فراز تپهای در میانه دره تیس قرار دارد و ارتفاع تپه از دو رشته کوه پیرامون تپه بیشتر نمیباشد.
سنگهای به کار رفته در بناها غیر آهکی هستند که از جایهای دیگری به اینجا آورده شدهاند زیرا جنس خود تپه آهکی و سیلیسی است. این بنا با توجه به آثار باقی مانده مشابه بناهای دوره اشکانی است و نام پیروز ساسانی این احتمال را افزونتر میکند.