کفش‌های کوهنوردی به دلیل نوع و نحوه استفاده و همچنین شرایط محیطی، در معرض فرسایش دائمی قرار دارند، اما به کارگیری نکاتی ساده پس از برنامه‌های کوهنوردی، می‌توان عمر آنها را چند برابر افزایش داد.
ابتدا بندهای کفش را کامل باز کنید و سپس کفی داخل کفش را خارج کنید. کفی کفش میزان بخار و رطوبت زیادی را به خود جذب می‌کند که ممکن است موجب از بین رفتن آن شود. این نکته به ویژه در برنامه‌های چند روزه باید مورد توجه قرار بگیرد.
سطح روی کفش را با برس بسیار نرم و آب ولرم و صابون رقیق به آرامی شستشو دهید تا خاک و گل و لای روی آن کاملا پاک شود و سطح خارجی کفش مجددا قابلیت تنفس را داشته باشد.
در این مرحله باید به ضد آب کردن لایه بیرونی بپردازید. برای این منظور در حالی که هنوز کفش دارای رطوبت است اسپری ضد آب کننده را روی آن می‌زنید تا منافذ کفش مملو از این ماده شوند.
بعد از مرحله اسپری کردن باید از کرم‌های مخصوصی که برای جلوگیری ازترک خوردن سطح کفش ساخته شده‌اند استفاده کرد. در غیر این صورت ممکن است سطح خارجی دچار ترک‌های غیرقابل برگشتی بشود.
توجه داشته باشید استفاده از موادی مثل پیه گوسفند و شتر نه تنها مفید نیست بلکه به علت غیر بهداشتی بودن موجب تجمع باکتری‌ها در سطح کفش و تجزیه سریع‌تر لایه بیرونی خواهد شد. ضمن آنکه در مورد کفش‌هایی که قابلیت تنفس دارند موجب بسته شدن منافذ و از بین رفتن این قابلیت می‌شود.
در این مرحله باید زمان کافی برای خشک شدن کفش اختصاص دهید. اما توجه کنید که برای خشک شدن هرگز کفش را روی شوفاژ یا کنار اجاق و امثال آن قرار ندهید، چون به مرور موجب ایجاد شکاف‌هایی در سطح کف و سست شدن چسب استفاده شده در کفش می‌شود.
برای حفظ شکل ظاهری کفش بهتر است از قالب‌های چوبی مخصوص کفش استفاده کنید یا فضای داخلی کفش را با روزنامه پر کنید و سپس بندهای کفش را به گونه‌ای ببندید که گویی پاهایتان داخل کفش است.
فراموش نکنید که نگهداری کفش‌ها در اتومبیل یا در فضاهای مرطوب اشتباه است. بهترین مکان برای نگهداری کفش جعبه خود کفش است. با رعایت این نکات می‌توانید سال‌ها از کفش خود لذت ببرید.
