یکی از پیامدهای قرار گرفتن طولانی مدت در دمای سرد و بادهای شدید می تواند سرمازدگی باشد. یخزدگی عموماً در اندام‌هایی که از قلب دورتر هستند، از جمله انگشتان دست، انگشتان پا، بینی، گوش‌ها، گونه‌ها و چانه رخ می‌دهد. این می تواند باعث بی حسی دائمی یا از دست دادن استفاده از ناحیه آسیب دیده شود و در بدترین موارد، ممکن است حتی قسمتی از بدن قطع شود. اجتناب از دمای زیر صفر برای کوهنوردان در ارتفاعات و زمستان غیرممکن است؛ بنابراین دانستن دلایل سرمازدگی در کوهستان و روش های جلوگیری از آن برای این افراد، امری ضروری است.
دلایل سرمازدگی در کوهستان
سه عامل خطر اصلی سرمازدگی عبارتند از دما، سرمای باد و مدت زمان قرار گرفتن در معرض آن است. نمودار سرمای باد یک منبع عالی برای تعیین خطر سرمازدگی بوده، پس بهتر است تا قبل از صعود حتما نمودار آب و هوایی کوهستان مورد نظر خود را چک کنید. از دیگر عوامل یخزدگی در کوهستان می‌توان به لباس‌های تنگ، چکمه‌های نامناسب، حلقه، ساعت و دستبند و هر چیزی که گردش خون را محدود کند، می‌توان اشاره کرد. همچنین لباس خیس و تماس طولانی مدت با اقلام فلزی نیز می‌تواند یکی از عوامل باشد. علاوه بر این کم آبی بدن، الکل، سیگار کشیدن و رژیم غذایی نامناسب همگی می توانند بر گردش خون تأثیر منفی بگذارند و به یخزدگی کمک کنند.
اولین مرحله از یخزدگی چگونه است؟
در این مرحله اول، بافت آسیب دیده سفید و بی حس می‌شود و ممکن است ظاهری مومی داشته باشد. بافت اغلب ظرف 30 دقیقه پس از گرم شدن مجدد بهبود می‌یابد، اما ممکن است قرمز و متورم شود.
سرمازدگی سطحی چیست؟
سرمازدگی سطحی، شامل انجماد پوست و سایر بافت های زیرین است. ناحیه آسیب دیده رنگ پریده، مومی شکل، سرد، سخت و از دست دادن حس خواهد بود. با این حال، بافت های عمیق تر مانند ماهیچه و استخوان تحت تأثیر قرار نمی گیرند. پس از گرم کردن مجدد، تاول ها ظاهر می شوند، بافت قرمز و متورم می شود و ناحیه آسیب دیده در نهایت سفت و سیاه می شود. این اغلب بدتر از آسیب واقعی به نظر می رسد.
علائم سرمازدگی عمیق چیست؟
سرمازدگی عمیق، مشابه سرمازدگی سطحی است؛ اما شامل بافت‌های عمیق‌تر مانند ماهیچه‌ها، تاندون‌ها، رگ‌های خونی و اعصاب می‌شود. در این نوع از سرمازدگی بافت‌ها به شدت سفت خواهند شد. پس از گرم شدن نیز بروی این بافت‌ها، تاول‌های بنفش ایجاد شده و سپس سیاه می‌شوند. البته ممکن است برخی از این تاول‌ها پر از خون باشند. علاوه بر این نیز بافت‌های آسیب دیده بر اثر یخزدگی با مقداری نشت مایع و به دنبال آن ضایعات سیاه همراه خواهد بود. امکان از کار افتادن یا قطع شدن این مناطق آسیب دیده نیز بسیار زیاد است.
پس از یخزدگی چه کار کنیم؟
کوهنورد باید بلافاصله به یک پناهگاه گرم و خشک منتقل شود تا از اتلاف بیشتر گرما جلوگیری شود. در صورت امکان شخص را به یک محیط برای گرم کردن ببرید. برای جلوگیری از آسیب بیشتر، با قسمت های آسیب دیده بدن با احتیاط شدید برخورد کنید. همچنین اجازه ندهید بیمار روی پاهای سرمازده راه برود. لباس‌های خیس یا محدود کننده قسمت‌های آسیب دیده را بردارید. علاوه بر این سعی کنید تا جواهرات منقبض کننده را از دست یا گردن بیمار دربیاورید؛ اگر این امکان وجود نداشت؛ باید دوباره بافت آسیب دیده را در آب تمیز در دمای (40 درجه سانتیگراد) غوطه ور کنید. آب را هم بزنید تا انتقال گرما به طور یکنواخت در منطقه آسیب دیده انجام شود و از گرم شدن بیش از حد آب جلوگیری شود.
دیگر کارهایی که پس از وقوع اتفاق می توان انجام داد
همچنین می‌توانید با قرار دادن نواحی آسیب‌دیده در مقابل کشاله ران یا زیر بغل شریک‌تان که گرما تولید می‌کند، دوباره گرم کنید.داروی ضد درد (ایبوپروفن) باید در طول فرآیند گرم کردن و بعد از آن تجویز شود. در صورت وجود، آنتی بیوتیکی مانند سیپروفلوکساسین یا آموکسی سیلین از عفونت جلوگیری می کند.مطمئن شوید که کوهنورد به خوبی هیدراته شده است. پس از گرم کردن مجدد، اندام را از هرگونه فشار مستقیم محافظت کنید، زخم ها را با پانسمان های استریل بپوشانید و تاول‌ها را دست نخورده نگه دارید.
خب در این مقاله سعی کردیم تا دلایل سرمازدگی در کوهستان را با شما بازگو کنیم و بگوییم که چگونه می‌توان از این کارها جلوگیری کرد. ممنون که مارا تا اینجا همراهی کردید. از شما خواهش می‌کنیم تا برای ایجاد دلگرمی بیشتر ما را در صفحه اینستاگرام دنبال کنید و نظرات خود را درباره محصولات زیگوکمپ با ما به اشتراک بگذارید.
